घर छेवैमा ,मेराे एउटा शत्रु छ जाे मलाई हरबखत नियाली राख्छ।मेराे पाईला पाईला गनि हमेशा ढल्कि हिड्छ बस्छ।।म उसलाई ठुलो सम्झिन्छु तर उ मलाई धुलाे सम्झिन्छ ।।उसलाई मेराे उज्यालो मुख मन पर्दैनमेराे घरकाे दियालाे , धुप मन पर्दैन उसलाई मेरा प्रगति भारी लाग्छन्मेराे सफलताले उसकाे आँखामा झरी आउँछ मेराे घर फुटेकाे, नाता सम्बन्ध टुटेकाे ,अरुले मलाई लुटेकाे,हेर्न उसलाई खुबै रहर छ ।उसका नशा नशा रगतमा मेरा लागि अलग्गै जहर छ।।उ मलाई सधैं घृणा गर्छम उस बाट सधैं प्रेणा लिन्छु।।उसलाई ,मेराे घरकाे छानाेमा चरा बसेकाे पनि मन पर्दैन ।टाढैबाट भए पनि हाहा.. हुहु.. गर्दै चरा भगाउन छाेड्दैन ।।मेराे घर आगन सजिएको मन पर्दैन टाढैबाट फुँफुँ गर्दै उडाउने प्रयास छाेड्दैन।।म उसलाई ठुलाे सम्झिन्छु।उ मलाई धुलाे सम्झिन्छ ।हेर त उसकाे एकाेहाेराे दिनरात म माथि कस्तो पहरा छ ।रिस डाहा ईर्ष्या घृणा नै उसकाे आत्माकाे साहरा छ।।म उसकाे जहिल्यै भलाे चिताउँछुतर उ मेराे कुभलाेमा यस्तै रमाउँछ ।।उ सधैं आगाे , पानी र पहिराेलाई भन्छ मेराे घरखेत, जिउँधन जलाई दे बगाई दे।म माथि उसकाे कस्ताे गिद्दे नजर हे इश्वर! प्याराे शत्रुलाई सत् बुद्धि दिलाई दे ।। लेखक : कृष्ण सिंह धामी