सानैमा हात समाइ दौडिन सिकाइदिने,अँध्यारो बाटोमा पनि उज्यालो देखाइदिने,मेरो जीवनको पहिलो गुरू, मेरो पहिलो साथी तिमी हौ आमा।तिम्रो आँखामा जति माया भरेको थियो,उति नै धैर्य र साहसले पनि झरेको थियो।धुलो र घामसँग लड्दै, रातभर जाग्दै,सधैं मेरो भलोको लागि सोच्दै हिँड्यौ।साना गल्तीमा पनि सघाउँदै,पुनः उठ्न सिकाउने माया दिँदै,कठिन शब्दमा पनि शिक्षा बुन्दै,मेरो मनको गहिराईसम्म पुग्ने ध्वनि तिम्रो थियो।तिम्रो काखमा सधैं शान्ति पाएको थिएँ,तिम्रो मुस्कानमा संसारको सबै खुशी देखेको थिएँ।सानैमा काँधमा चढाएर संसार देखाउनुभयो,आज पनि तिनै यादहरू आँखामा चम्किन्छन्।हिउँको चिसो, घामको तातो,कुनै डर वा पीडा तिमीले कहिल्यै देखाइनौ।सधैं अगाडि बढ्न हौसला दिने,मेरो जीवनको बाटो सजिलो बनाउन तिमी नै चाहिन्छ।तिमीले सिकाएको शिक्षा,माया भन्दा बढी गहिरो,संघर्ष भन्दा ठूलो,सपना भन्दा उज्यालो।मधुर शब्दमा पनि कठोरता थियो,आवाजमा ममता, हृदयमा प्रबल शक्ति।तिम्रो आँखा हेर्दा थाहा हुन्थ्यो,साँचो प्रेम र साँचो समर्पणको मूल्य।मेरो पहिलो पाठशाला, मेरो पहिलो गुरु,मेरो पहिलो मित्र मेरो पहिलो आश्रयसबै तिमी हौ आमा।आज तिमी टाढा छौ तर यादहरू अझै नजिक छन्।हरेक कदममा तिम्रो छाया हरेक सोचमा तिम्रो हौसला,मेरो जीवनको हरेक सफलतामा तिम्रो हातको छाप।जुनतारा जस्तो चम्किरहने तिमी,आकाशको माथिबाट हामीलाई हेरी रक्षा गर।तिम्रो आशिषले भरियोस मेरो मन,तिम्रो ममता सधैं सँगै रहिरहोस।जीवनको हरेक कठिनाइमा तिम्रो सम्झनालेमेरो ढाड मजबुत बनाउँछ,सपना पूरा गर्ने हिम्मत दिन्छ र असम्भवलाई पनि सम्भव बनाउँछ।मेरो पहिलो कदममा, पहिलो शब्दमा,मेरो पहिलो सफलता र पहिलो असफलतामा,सधैं सँगै भएको तिम्रो माया मेरो जीवनको अमूल्य रत्न हो।आखिरमा, जब बिदाइको घडी आउँछ,तब मैले तिमीले दिएको माया र संघर्षको मूल्य बुझ्छु,रगत र पसिनाले भिजेका तिम्रा हात सम्झिँदा,मन भरि आँसु तर हृदय भरी कृतज्ञताले छुन्छ।आमा तिमी मेरो जीवनको आधार हौ,तिमी बिना म अधुरो।मेरो हरेक सफलतामा तिम्रो नाम अंकित,मेरो हरेक प्रार्थनामा तिम्रो अस्तित्व समर्पित।सानैमा काखमा चढाउने तिम्रो माया,आजको मुढोमा सम्झनाको उज्यालो बनिरहन्छ।मेरो जीवनको हरेक कदम तिम्रो लागि,मेरो हरेक सोच, मेरो हरेक हाँसो, मेरो हरेक आँसुसधैं तिम्रो सम्झनामा बाचिरहनेछ।कवि : बेलमती बडाल ठगुन्ना विद्यार्थी : दार्चुला बहुमुखी क्याम्पस